อย่าส่งจิตออกนอก อันนี้ไม่ได้หมายความว่าอย่าไปรับรู้สิ่งนอกตัว เพราะว่าตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ เราจะต้องเกี่ยวข้องกับสิ่งภายนอกอยู่ตลอดเวลา โดยที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจของเรา จะต้องรับรู้รูป รส กลิ่น เสียง และสัมผัส
เราสามารถรับรู้สิ่งภายนอกได้ รู้ผู้คน รู้สิ่งของ รู้สถานที่ รู้รสอาหาร แต่อย่าปล่อยใจให้ลอยไหลไปกับสิ่งนอกตัว ลืมตัวลืมตน ลืมกายลืมใจ ให้มีสติอยู่กับตนเองรู้กายรู้ใจ
"อย่าส่งจิตออกนอก" จุดมุ่งหมายเพื่อเป็นการปฏิบัติเจริญภาวนา เมื่อมีสติรู้ตัว มีอารมณ์ใดเกิดขึ้นจากการรับรู้หรือสัมผัสนั้นก็รู้ จะเป็นความยินดียินร้ายก็รู้ จะเป็นความชอบความชังก็รู้ ไม่ปล่อยให้มันมาครอบงำบงการจิต หรือดียิ่งกว่านั้น รู้จักใคร่ครวญจนเกิดปัญญา จนเกิดกุศลธรรมที่ส่งเสริมความเพียร