เริ่องราวนี้เกิดขึ้นที่หมู่บ้านที่ชื่อนิพพาน เป็นเรื่องราวของสองเกลอผู้มีความสนิทสนมรักใคร่ชอบพอกันเหมือนพี่น้อง คบหากันมาอย่างยาวนาน คนหนึ่งชื่อสวรรค์ ส่วนอีกคนชื่อนรก คนในหมู่บ้านอยู่ร่วมกันอย่างสันติ พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันไม่เบียดเบียนกัน
อยู่มาวันหนึ่งมีผู้มาเยือนหมู่บ้านจากแดนไกลสามคน มีนามว่า โลภะ โทสะ โมหะ เมื่อทั้งสามคนเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านได้ระยะหนึ่ง ก็ได้สร้างความแตกแยกให้กับคนในหมู่บ้าน โดยเฉพาะสวรรค์และนรก
เมื่อมีโลภะโทสะโมหะเข้ามาในชีวิต จากมิตรก็กลับกลายเป็นศัตรู สวรรค์ที่คิดว่าตนเองดีแล้วนั้น ย่อมดีกว่านรกที่มีจิตใจต่ำช้า ส่วนนรกกลับต่อว่าสวรรค์ว่ายังดิ้นรนแสวงหาอยากได้ อยากเป็น อยากมี ยังเป็นผู้มีกิเลสตัญหา
หมู่บ้านนิพพานที่เคยสงบสุขกลับไร้ซึ่งผู้คน เพราะต่างแบ่งพรรคแบ่งพวกไปตั้งหมู่บ้านของตนเองชื่อหนี่งว่าสวรรค์ ชื่อหนึ่งว่านรก
โลภะ โทสะ โมหะ ยังคงแวะเวียนหาคนในหมู่บ้านนรกและสวรรค์ คอยสร้างความแตกแยกให้กับคนในหมู่บ้านทั้งสอง ทุกคนต่างมีความคิดว่า
“เพราะฉันดีกว่าคุณฉันจึงได้ไปสวรรค์”
“เพราะคุณเป็นคนไม่ดีคุณต้องไปนรก”
หมู่บ้านนิพพานที่เคยว่างเปล่าก็ยังคงว่างเปล่าอยู่ต่อไป เพราะที่หน้าหมู่บ้านติดป้ายไว้ว่า ไม่ต้อนรับ โลภะ โทสะ โมหะ
“เพราะตัวตนมี สวรรค์นรกจึงมี”