เรื่องราวของพระภิกษุสุเมโธ ท่านได้เดินทางไปจำวัดแห่งใหม่ ภายหลังกลับจากธุดงค์ทางภาคเหนือ มีญาติโยมไปรับที่สถานีรถไฟแห่งหนึ่งในอำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช มาส่งยังวัดแห่งหนึ่งในตัวจังหวัดนครศรีธรรมราช
เมื่อมาถึงวัดในช่วงสายเจ้าอาวาสได้นิมนต์พระสุเมโธให้จำวัดในกุฏิหลังใหม่ กุฏิหลังใหม่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำบรรยากาศจึงดูสดชื่นน่าจำวัดเป็นอย่างมาก
ที่วัดไม่มีเด็กวัด พระสุเมโธจึงเริ่มทำความสะอาดกุฏิ ใช้เวลาไม่นานนักกับกุฏิหลังเล็กๆ ท่านเหลือบมองดูนาฬิกา
‘ใกล้เที่ยงแล้ว วันนี้คงฉันเพลไม่ทันเสียแล้ว’ ท่านคิดแล้วนั่งพักบนเก้าอี้หน้ากุฏิ
ทันใดนั้นได้มีสีกาสองคนกับเด็กชายวัยรุ่นหนึ่งคนในมือถือปิ่นโตเดินตรงมาที่กุฏิ สีกาท่านหนึ่งเอยขึ้นว่า
”นมัสการค่ะหลวงพ่อ หลวงพ่อเจ้าคะดิฉันนำปิ่นโตมาถวายคะ”
‘’ทำไมไม่เอาไปถวายท่านเจ้าอาวาสหละโยม’’พระพูด
“ท่านเจ้าอาวาสฉันเพลแล้วคะ”สีกาพูด
“อย่างนั้นโยมรออาตมาสักครู่”พระพูดและลุกขึ้นจัดเตรียมสถานที่ เมื่อได้จัดเตรียมที่ทางเรียบร้อยแล้ว พระนั่งลงพร้อมรับประเคนอาหาร
”ดิฉันชื่ออ้อยค่ะมาวัดนี้เป็นครั้งแรกค่ะ ไม่คิดว่าที่นี่บรรยากาศจะดีอย่างนี้”สีกาอ้อยพูด
”อาตมาก็พึ่งย้ายเข้ามาวัดเมื่อเช้านี้เอง หลังทำความสะอาดกุฏิก็พึ่งจะได้นั่งตอนโยมมาถึงนี้แหละ”พระพูดขึ้น พร้อมยื่นผ้ารับประเคน พระเริ่มฉันอาหารโดยไม่ได้พูดคุยอะไรกับโยมอีก
‘สงสัยพระท่านคงหิว ฉันจนหมดเลย’ สีกาอ้อยคิดพร้อมยิ้มอย่างปลื้มปิติ
พระฉันเสร็จแล้วได้ให้พรโยม หลังจากแขกทั้งสามรับพรแล้วก็ได้เริ่มสนทนาธรรมกับพระ ไม่นานนักทันใดนั้นเองสีกาอ้อยได้ล้มหงายหลังบนพื้นต่อหน้าพระสุเมโธ เหมือนจะหมดสติไป เพื่อนที่มาด้วยกันได้เข้ามาเขย่าตัว พยายามปลุก สีกาอ้อยลุกขึ้นนั่งและลืมตาขึ้นพูดขึ้นว่า
”ลูกคิดถึงพ่อ ลูกจะให้ผู้หญิงคนนี้มาอุปัฏฐากพ่อ พ่ออยากได้สิ่งใดให้บอกกล่าวกับเธอคนนี้”สีกาอ้อยพูด แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเป็นเสียงของเด็กผู้ชาย ซึ่งทำความแปลกใจมาให้พระและเพื่อนของสีกาอ้อย
”ขออนุโมทนาด้วยนะโยมที่หวังดีต่ออาตมา”พระพูด
สีกาอ้อยยิ้ม แล้วหมดสติไปอีกครั้งแต่ลุกขึ้นมาทันที ทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนต่างเงียบทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้นไม่นานสีกาทั้งสองพร้อมเด็กชายวัยรุ่นก็ได้กราบลาหลวงพ่อ นับแต่นั้นมาสีกาอ้อยก็ได้เข้ามากราบนมัสการพระสุเมโธในทุกครั้งที่เธอได้เดินทางลงมาทางใต้ ซื้อของนำมาถวาย ทำบุญให้กับวัดและพระภิกษุทุกรูป
และเมื่อออกพรรษาแล้วพระสุเมโธก็ได้ธุดงค์ไปทางภาคเหนือ นับจากนั้นมาก็ไม่ได้เจอกับสีกาอ้อยและเพื่อนอีกเลย
‘สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทุกคนต่างมีหน้าที่ของตนเพื่อใช้กรรมต่อบุคคลหรือสถานที่ ไม่ใช่เพื่อตนเองแต่เพื่อ ”ธรรม”’